دوست قشنگ من سلام

فکر کن یکسال پیش خیلی اتفاقی با وبلاگ دختری اشنا می شی که هرقدر نوشته هاش رو‌می خونی  لذت می بری از نوشته هاش، انتقاداتش، دیدگاه سیاسیش و بلافاصله تو کانالش جوین می شی و هرروز بروزترین خبرها رو‌ تو‌ کانالش می بینی که خیلی سر بسته اشاره ای به اصل داستان کرده و کنجکاو ‌می شی بری ته و توش رو در بیاری تا متوجه قضیه بشی. بعد کم کم بیشتر نوشته های وبلاگش رو می خونی و از لابه لای واژه هاش به قدرت دخترک پی می بری و می فهمی چقدر تونسته خوب از پس مشکلاتی بر بیاد که هر ادمی نمی تونه یکی شون رو حتی تاب بیاره و این دخترک قوی دنیای مجازی من، نه یکی که دوتا از تلخ ترین ها رو‌پشت سر گذاشته و کماکان با تمام قوت روپاست و به جای عجز و ناله از زیبایی های دنیا و زندگی می نویسه از قدرت محبت و واژه های مثبت. اونوقت این دخترک قشنگ خطه سبز سرزمینم نم نمک دلت رو می بره و یکراست می شینه تو قلبت و یواش یواش از دنیای مجازی وارد دنیای واقعی تو می شه. جوری که اهلیت می کنه و تو کم کم وابسته پیام های گاه و بی گاه تصویریش می شی و اگر فاصله زیادی بیوفته تو تکرارشون تو دلتنگ می شی. همین دخترک  خوشرو چند روز مونده به تولدت ادرست رو‌می گیره  و در حالی که انتظار دریافت یه کتاب از طرفش داری می بینی داخل بسته با دنیایی از مهر و‌محبت دوتا کتاب بی نظیر برات هدیه گرفته و همون لحظه بی درنگ اشک شوق تو چشمات جمع می شه و دلت می خواد از لابلای امواج موبایل به سرعت نور به شهرش سفر کنی و تنگ به اغوشش بکشی و در گوشش یواشکی بگی مرسی که اینقدر خوبی و دنیا رو با مهربونی هات برام  قشنگتر کردی.