چقدر این سریال "ندیمه" غم انگیزه و چقدر حکایت آشنایی داره. ترویج ازدواج در سنین پایین، نقش زنان تعریف شده در زاد و ولد و خانه داری، داشتن قیمی که صرفا اون می تونه اجازه ی تحصیل و ازدواج و سفر رو بده! نداشتن حق حضانت از بچه ات، نداشتن حق اعتراض به ازدواج های متعدد همسرت چه در حکم ازدواج دائم، چه موقت، سهم نداشتن زنها تو مراتب بالا، سمت رهبری، ریاست جمهوری، رئیس مجلس، وزیر، شهردار و و و .... چقدر قوانین "گیلیاد" مشابه قوانین اینجاست. ح.ج.ا.ب.ا.ج.ب.ا.ر.ی. محروم بودن از بدیهی ترین چیزها مثل دوچرحه سواری، موتورسواری، رفتن به استادیوم های ورزشی. "جون" برای من نماد امیده. نماد مقاومت، سرکشی و جسوری. سرسختی و استقامت. تو همه ی خانواده ها باید یه زن باش مثل "جون" قوی و سرسخت. تا شاید نسل های بعدی بتونن بشکنن قواعد گیلیادگونه ی حال حاضر رو.
آره کلاً این سریال خیلی خیلی برای ما ملموس بود. کلاً دسته بندی کردم واسه خودم که در سه حالت خیلی این سریال ملموسه: زن باشی - تو ج.ا باشی - فرزند از دست داده باشی:))
بنظر منم دقیقاً یه نور امید هم بود واسه ماها. اینکه شاید ما هم بتونیم زنده از اینجا بیرون بیایم و کار بزرگی بکنیم.
افرین کار بزرگ رو خیلی قشنگ اومدی!!!! کاش ببینیم اون روز رو به چشم!
بسیار منم وقتی اون سریال رو میدیدم حس میکردم این حجم از حبس بودن آشناست ...
امیدوارم جون درون همه ماها زنده باشه ...
چه قشنگ گفتی "جون" درون همه مون زنده باشه!