می دونستم قراره برگرده و اینبار هم نیومده که بمونه اما مطمین بودم چند روزی وقت دارم هر لحظه کنارش باشم تا لحظه ی وداع دوباره. داشتیم تو اشپزخونه تدارک شام می دیدیم. می گفت اینبار می خوام به تک تک اونایی که دوست دارم و دفعه ی پیش بخاطر بعضی معذوریتها اینکار رو نتونستم انجام بدم، غذا بدم. وسط کاز ازش پرسیدم بیلیطت کی هست؟ گفت امشب .... یعنی من مردم از بس گریه کردم و غصه خوردم و جیغ کشیدم، قشنگ فشرده شدن قلبم رو حجم غمی که به دلم نشست رو با خون و استخونم درک کردم و دیدم خودم رو که از حال رفتم ... وقتی چشمم رو باز کردم بالشم خیس بود و اشک از چشمام جاری. گفتم کاش اینقدر غم انگیز خوابت رو نمی دیدم و دوباره اینقدر ملموس حجم دوری و فراقت رو تجربه نمی کردم  عزیز دل خواهر....