قبلنا خرید کردن، حتی شده در حد یه تیشرت، لباس تو خونه، یه رژلب حال دلم رو خوب می کرد، اما الان با این وضعیت اقتصادی خراب دیگه دستم به همون خریدهای کوچولو هم نمی ره. هرروز دلار از روز پیش گرونتر، طلا گرونتر.  خونه گرونتر. روز به روز به تعداد شرکتهای ورشکسته و کارمندهای اخراج شده اضافه می شه. پوشک نیست و تو سوله های سرمایه دارها احتکارشده، شیر خشک هم که قراره جیره بندی بشه.  جوونهامون زیر فشار خرج و مخارج خونه و اقساطشون ناراحتی اعصاب گرفتن. پدر و مادرها شرمنده ی بچه هاشون دارن می شن و روی چشم تو چشم شدن باهاشون رو ندارن. گروونی، تورم داره بیداد می کنه و هیچ کس هم نیست به داد مردم برسه و شرایط رو متعادل کنه و به مردم فرصت نفس کشیدن و زندگی کردن بده. امان از این غول ناامیدی امان از این ناامیدی، امان، امان ....