درست زمانی که انتظار نداری و امتحان کردی همه ی راه های در دسترست رو برای رسیدن به هدفت اما نشده که بشه و یه جورایی ناراحت و غمگین، غمبرک گرفتی و رها کردیش، یه دفعه خیلی غیرمترقبه راهی برات باز می شه و امیدی پررنگ تو دلت زنده می شه و یار برخلاف دفعه های قبل، سرسختتر از تو همراهت می شه برای صرف فعل خواستن و تو، تو این وانفسای روزگار بی رحم و خبرهای ناراحت کننده ی دور و برت، یه نور بزرگ و امیدوار کننده تو دلت روشن می شه و تاب می یاری این لحظه های تلخ و نفسگیر رو. بسیار بسیار خوشحالم که الان برای فردایی بهتر، هدفمند شدیم و این هدفدار بودن و تلاش برای رسیدن بهش خیلی حال دلم رو خوب می کنه.