مامانی گاهی باورم نمی شه که تو همون پسرک مو پر کلاغی 3120 گرمی 52 سانتی حساس من هستی که چهارسال پیش تو همچین روزی پا به دنیا گذاشتی و من رو کردی خوشبخت ترین مادر دنیا. جان مادر، الان دیگه برای خودت شدی یه پا نظریه پرداز و ساعتها دلت می خواد در مورد کهکشان و گردش زمین به دور خودش و خورشید برامون حرف بزنی. عزیز دلم اخه تو کی اینقدر بزرگ شدی که این روزها برام از ارزوهای قشنگ قشنگت می گی. میترسم چشم برهم بگذارم و ببینم رخت دامادی پوشیدی بی اینکه اماده باشم. هنوز که هنوزه دلم می میره برای لحظه ی چنگ انداختن به انبوه موهای خرمایت و زل زدن به روی ماهت. عمرم، نفسم، عشقم، پسرم، سالروز میلاد تو و مادرشدن من مبارک.