خیلی خیلی دلم می خواد بدونم کجای راه رو اشتباه رفتم که با مادر شدن تمام فعالیتهای اجتماعیم و پیشرفتم تعطیل شد؟ جالب من رو از بیرون شخصیت قوی می بینن دور و بری هام ، اما واقعیت اینه که من قوی نیستم فقط خیلی تنهام که بواسطه ی این تنهایی مجبورم خیلی از کارها رو خودم به دوش بگیرم و از اونجایی که مسئولیت پذیرم باری به هرجهت سعی می کنم انجام ندم تا جای توان بهترین باشم تو اون کار. کم آوردم، اره اعتراف می کنم کم آوردم  از این فدایی شدن های مکرر، از این همه ایثار یکطرفه. دلم می خواد برای دل خودم و خواسته هام اونجور که دوست دارم زندگی کنم اما مگه مسئولیت های بچه داری اجازه می ده!!!! خسته شدم رو چه جوری صرف کنم که صرف بشه و دست از سرم برداره ....