نزدیک به دوماه شد که پسرک می ره مهد. تو این مدت خیلی خیلی روحیه اش خوب شده و ذوق و شوق رو می شه به وضوح تو چشمهاش دید. اینقدر انرژی داره که از لحظه ای که می رم دنبالش تا شب که می ره تو تختش مدام بالا و پایین می پره. اونم کسی که تا قبل از مهد بیشتر علاقه به بازی های نشستنی داشت و با تصویرهای یه کتاب گاها نیم ساعت برای خودش مشغول می شد. خیلی خوشحالم از خوب بودن حال دلش. درسته این میان مدام سرماخورده است و فیخ و فیخش به راه هست و ترس از مریض شدن دخترک رو هر روز دارم، اما در کل خوشحالم و شاکر.