امروز دومین روز از مهد شیرین پسر بود. طی دیروز و امروز هربار با دیدنش اشک تو چشمام جمع شد و هی من یواشکی با دستم از گوشه ی چشمام جمعشون کردم. آخ که چه حس شیرینی هست دیدن قدم های هرچند کوچک جگرگوشه ات به سوی استقلال و روی پای خود ایستادن. آخ که مطمینم دلم تنگ می شه واسه این روزها. کنار اومدن فعلیش با مهد بهتر از انتظارم بوده اگرچه هنوز با دیدن من تو راهرو هوایی می شه و برای دقایقی نمی خواد ازم جدا بشه اما بازم شکر مربی هاش که خیلی ازش راضی هستن.