61

بلاخره دخترک شیرینمان بعد ساعتها معطلی در بیمارستان و بلوک زایمان، بعلت بیمار اورژانسی دکترم، ساعت ۱۱:۳۵ دقیقه روز چهارم اردیبهشت ماه، پای به عرصه ی گیتی گذاشت. اعتراف می کنم روز بسیار سخت و خسته کننده ای بود. از شش صبح حاضر و آماده در بیمارستان بودیم و منتظر پذیرش و کارهای اولیه بستری شدن که متوجه شدیم عمل من به تاخیر افتاده و این تاخیر شش ساعته خیلی روح و جسمم را آزرد جوری که نتوانستم از همان ساعتهای اولیه ی تولد دخترکمان از حضورش لذت وافر ببرم. دخترکم، دختر ریز نقش و بسیار معصوم و مظلومی است که هربار گریه کردنش از سر گشنگی یا بی خوابی یا خیس بودن پوشکش دلمان را ریش می کند و بسیار کوچک و خواستنی ست برای پدر و مادرش. باید سرفرصت بیشتر از این ها بنویسم از باز شدن قدم های کوچکش به زندگی سه نفرمان و تکمیل کردن خانواده مان بصورت دو به دو.