خدا رو شکر اولین تجربه ی دندانپزشکی گل پسر و ترمیم دندانش براش خاطره ای قشنگ شد. درسته که خانم دکتر متخصص دندانپزشکی صرفا کودکان نبود ولی خیلی خوب از عهده کار برآمد و پسرک هم حسابی همکاری کرد جوری که هر دو دقیقه یکبار خانم دکتر از گل پسر تعریف و تمجید می کرد که در نهایت همکاری و صلح و آرامش اجازه ی کار کردن برروی دندانش رو می ده. خیلی خوشحال شدم که جوری کار رو پیش بردن که پسرک اصلا متوجه آمپول نشد و اون رو ندید و قبل از شروع کار با تمام ابزارهایی که قرار بود وارد دهانش بشه با اسم های بامزه ای مثل "جارو برقی" و "خشک کن" آشنا شد و با علاقه دنبال می کرد که ببینه الان جاروبرقی قراره چه جوری میکروب های داخل دندونش رو بیرون بکشه و در کل همه چی شکر خدا به خوبی و خوشی پیش رفت.
به به، چه پسر باشهامتی. خداییش من خودم خیلی از دندون پزشکی میترسم و متاسفاته تا کار دندونم بحرانی نشه نمیرم پیش دندون پزشک.
ای جان. امیدوارم هیچ وقت دندونات بحرانی نشه