یادمه حدودا دو سه سال پیش با وبلاگ دختری ۲۸ ساله اشنا شده بودم که دکترا می خوند و کتابی برای چاپ داشت و کلی تو کارش هم موفق بود و زبان انگلیسیش عالی بود و داشت به طور خوداموز فرانسه می خوند و در کنار تمام این کارها و فعالیت هاش بسیار بسیار کتاب می خوند و من هربار با خوندن پست هاش کلی غبطه می خوردم به این همه مفید بودنش و سعی می کردم خودم رو یه تکونی بدم و یه حرکتی هرچند کم و کوچک در جهت محقق کردن رویاهام از خودم بروز بدم. حیف که تقریبا یکسالی هست که وبلاگش رو حذف کرده. این روزها جای خالی وبلاگش خیلی به چشمم می یاد.
سلام عزیزم.اسم وبلاگیش سپیده بود اون خانم؟
سلام عزیزم
نه هستی بود
منم وبلاگ اون خانوم رو میخوندم و بعد هر پستش کلی احساس پوچی میکردم و اعصابم خورد میشد که من چرا کار مفید نمیکنم .ولی بعدش کارامو نوشتم و دیدم منم به حد خودم کار مفید زیاد دارم و از زندگیم لذت می برم کلا دیگه نخوندمش به نظرم یکم یه جوری بود کاراش نمی دونم
چه جالب که شما هم می خوندی!
اره من واقعا گاهی فکر می کردم به حای ۳۴ ساعت ۴۸ ساعت در روز زمان داره